Tree

fragment uit Een stukje hemel

De violist doet de accordeon in zijn hoes. Rolt de baret op en geeft haar aan de zangeres. Ze stopt de baret in de rugtas. Samen lopen ze weg. Bij het busstation stappen ze in. Het meisje zet haar vracht voor zich op de bank. De jongen houdt de kist op zijn schoot. Hij doet zijn colbert open. Het meisje stopt haar linkerhand erin. Aait. Ze glimlacht haar tanden bloot. Na een halfuur begint ze te knikkebollen. De violist drukt op de stopknop. Raakt voorzichtig haar gezicht. Ze doet haar ogen open. Bij een park stappen ze uit. Het meisje sleept met haar rugzak en de kruk. De violist met de twee muziekinstrumenten. Ze gaan het park in. Op een bank die schuilgaat tussen rozebottelbosjes en rododendrons gaan ze zitten. Haar ogen glimmen Ze steekt haar beide handen in de borstzak van zijn colbert. Ze haalt er iets uit. Bedekt het met haar rechterhand. Brengt het naar haar mond. Geeft het een kus. Hij lacht. Zij opent haar handen. Een wit muisje steekt zijn kopje omhoog. Zij legt het beestje op haar schoot. Hij zegt: Lief hé. Zij antwoordt: Ik weet niet waarom mijn ouders niet willen dat ik ook …
 Morgen komen we hier weer, zegt hij.