Tree

VERKEERDE VRIENDEN

Ik griezelde. Er werd een soort slakken geserveerd. Bah! Als vegetarier eet ik geen kadavers en slakken al helemaal niet. Mijn nieuwe vriendin had mij meegenomen naar haar beste vrienden. Kennismaken. Lang van te voren had ze me lekker gemaakt met de geweldige kookkunst van gastvrouw Bea.
Daar zat ik dan.
Ik had al met een sip gezicht aan een dure rode wijn zitten sippen. Met veel moeite probeerde ik mijn mismoedig gezicht achter een waaier woeste krullen te verbergen. Rode wijn! Ik had nog zo gezegd dat ik alleen wit dronk.
'Dus jouw voorouders komen uit vier verschillende werelddelen?' vroeg Bea terwijl ze handig een tang om de schelp klemde. 'Ja,' knikte ik enthousiast,'uit Afrika, Azië, Zuid-Amerika en Europa.' 'Dan ben je niet van een zuivere ras.' reageerde Bea's lover. Hij knipperde met zijn blauwe ogen en streek met beide handen door zijn gemillimeterd blond haar. 'Meid , geen wonder dat ik je niet plaatsen kon.' Bea peuterde een dode slak uit zijn ooit veilige huisje.
Mijn vriendin bette haar voorhoofd met haar damasten servet. Ik keek haar aan. Ze keek weg.
Ik maakte geen aanstalten om de ingenieuze tang, noch de prikker aan te raken. Beide leken me tandarts gereedschappen. Gastheer Ben stond op. Liep naar het rijdend dienblad dat naast de tafel stond. 'Wie nog wijn?' vroeg hij vrolijk. 'Is er ook wit?' vroeg ik. 'Kan niet!' riep Bea geschrokken, 'we eten haas!'
'Ja maar ik ben vegetarier,' reageerde ik wanhopig. 'Daar heb ik helemaal rekening mee gehouden.' antwoordde Bea met beide handen in de lucht. Ben stond met de wijnfles tegen zijn borst gedrukt. Hij sloeg zijn blauwe ogen ten hemel.
Met de wijsvinger van haar rechterhand raakte de gastvrouw de pink van haar linkerhand: 'ik heb speciaal voor jou slakken klaargemaakt. Beestjes die lekker vrij rond hebben gekropen. Niks bioindustrie. Niks ingespoten met antibiotica.' De ringvinger was aan de beurt, 'haasje heeft zijn hele leven lekker kunnen rennen door het bos. Geen stress. De soep heb ik getrokken van...'
Ik schudde mijn hoofd. Schoof mijn bord met de koude slakken van mij af. 'Fantastisch dat je zoveel moeite voor mij hebt gedaan Bea. Ik ben je zeer dankbaar, maar ik eet geen dode dieren.'
'En jij zegt dat je uit vier verschillende werelddelen komt?' Bea's ogen schoten vuur. 'Weet je van de armoe in die landen? Lees je de krant? Armoe en nog eens armoe. Hongersnood in Afrika. Puinhoop in Zuid-Amerika.' Ben deed zijn duit in het zakje: 'wees blij dat je in ons land bent terechtgekomen. Dat je niet op een smerig stoepje in Azië zit te bedelen. Dat je hier aan een rijk gevulde tafel mag aanschuiven.' 'Dat hebben jullie allochtonen nou allemaal, komen jullie hier... '
Ik stond op. Pakte met beide handen mijn stoelleuning vast. Haalde diep adem. Kneep mijn ogen tot spleetjes. Opende mijn mond. Sloot hem weer snel.
Neen. Hier ga ik geen woorden aan vuil maken, dacht ik.
Ik vertrok.