Taalvernieuwer wordt 65
Groot feest was het op 10 oktober 1950. Alle buren zaten in de huiskamer van Lago Heights 907 Aruba. Er was een jongen geboren. Een klein mollig ventje, dat als hekkensluitertje. in een gezin van 5 kinderen, zeer welkom was. De 4 meisjes van 12, 11, 6, 4 en de grote broer van 10, hadden de baby nog niet gezien. Moeder lag in het ziekenhuis. Niet dat er iets mis was met moeder en kind. In die tijd werden alle kinderen van de employees van Lago Oil Company in het ziekenhuis geboren.
Ondertussen sidderde de wereld onder de Koreaanse oorlog. Wij kinderen, hadden daar geen weet van, maar er waren zorgen. Onze ouders werkten voor een Noord-Amerikaans bedrijf. Noord Amerika was in oorlog met Korea. De olieraffinaderij waar onze vaders werkten, leverde olie voor de oorlogsschepen van de U.S.A. Onze ouders hadden, nog niet zo lang geleden, ook al spannende tijden meegemaakt. Tijdens de oorlog van 1940-1945. Ook toen werd er olie geleverd aan Noord Amerika. Op 16 februari 1942 torpedeerden Duitse onderzeeërs, 4 olietankers voor de kust van Aruba, De kop in de krant: U-BOAT 156 A TRECE GUERRA NA ARUBA, konden we nog niet lezen, maar we speelden met de kreet 'black out!' als alle lichten uit moesten tijdens de verduistering.
Terug naar 10 oktober 1950. Of eigenlijk een paar dagen later. Het feest werd herhaald, want daar was de baby in volle glorie! Hij ging van hand tot hand. HOERA! Een tweede jongen in het gezin. In die contreien is tot de dag van vandaag een jongen veel meer waard dan een meisje. Maar goed, 'ze weten niet beter' zullen we maar zeggen. De geur van pastechi, Ponche Cuba en whisky vulde de huiskamer. De kinderen smulden van kokada, chupabèbè en grapètte. Het kind waar het om ging, stond ingeschreven als John Edward Winklaar. Iedere poging van buren en anderen om er 'Johnny'van te maken, werd getorpedeerd door de trotse ouders Rogelia en Norberto. Daar deden ze niet aan mee. Namen werden niet verbasterd. Punt uit. John groeide als kool en begon een eigen taaltje te creëren. Je moet er maar op komen: dashi werd sambachi ( e hòmber ei tin bunita sambachi) muri werd woedi ( ta ken a woedi) Zo kan ik nog een tijdje doorgaan. Wat een creativiteit! Later ontwikkelde hij een soort gebarentaal. Daar heb ik niet veel van meegekregen, want ik was intussen de deur al uit. Ons moeder begreep hem als geen ander. Ze had veel lol in Johns gebarentaal. Hield me op de hoogte als ik weer eens aan kwam waaien uit het verre Noorden. Vandaag de dag is John getrouwd met Martha. Hij is vader van 2 schitterende dochters en trotse opa van 2 prachtige kleinkinderen. Sienna en Jayvyn.